ମାଲ୍ୟାରେ ବ୍ରିଟିଶ-ଭାରତୀୟ ସେନା

ଜାପାନ ସହିତ ସମ୍ଭାବ୍ୟ ଯୁଦ୍ଧ ପାଇଁ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ପ୍ରସ୍ତୁତିର ଏକ ଅଂଶ ଭାବରେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟକ ଭାରତୀୟ ସୈନ୍ୟ 1941 ସୁଦ୍ଧା ମାଲାୟାନ ଦ୍ୱୀପପୁଞ୍ଜ ଏବଂ ସିଙ୍ଗାପୁରରେ ପହଞ୍ଚିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ଅନୁମାନ କରାଯାଉଥିଲା ଯେ ଏହି ଅଞ୍ଚଳରେ ପ୍ରାୟ 37 000 ଭାରତୀୟ ସୈନ୍ୟ ରହିଥିଲେ, ଯାହା ବ୍ରିଟିଶ ସୈନ୍ୟବାହିନୀର ମୋଟ ସାମରିକ ଶକ୍ତିର ପ୍ରାୟ 40 ପ୍ରତିଶତ ଅଟେ । 1939 ରୁ 1941 ମଧ୍ୟରେ ବ୍ରିଟିଶ-ଭାରତୀୟ ସୈନ୍ୟ 2ଲକ୍ଷରୁ 9ଲକ୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଫୁଲି ଯାଇଥିଲେ । ତଥାପି ଏହି ନିୟୋଜନ ଅନେକ ସମସ୍ୟାରେ ପଡିଥିଲା । ମାଲାୟା ଉପଦ୍ୱୀପ ଏବଂ ସିଙ୍ଗାପୁରରେ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ସମ୍ବଳ ଏବଂ ସାମଗ୍ରୀ ନ ଥିବାରୁ ଏହି ସୈନ୍ୟମାନେ ଅତି ପତଳା ଭାବରେ ବିସ୍ତାର ହୋଇଥିଲେ । ଆହୁରି ମଧ୍ୟ, ବ୍ରିଟିଶ-ଭାରତୀୟ ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କର ଏକ ବୃହତ ଅଂଶ ବହୁତ ଯୁବକ ନିଯୁକ୍ତ ଥିଲେ । ଯେଉଁମାନଙ୍କର ଯୁଦ୍ଧ ତାଲିମ ଏବଂ ଅଭିଜ୍ଞତା ନଥିଲା, ସେମାନେ ବ୍ରିଟିଶ-ଭାରତୀୟ ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଚିନ୍ତାର କାରଣ ହୋଇଥିଲେ । ବ୍ରିଟିଶ ଭାରତୀୟ ସୈନିକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଭେଦଭାବର ଅନୁଭବ, ୟୁରୋପୀୟ ସୈନିକମାନଙ୍କ ଦରମା ଏବଂ ସେବା ଅବସ୍ଥା ତୁଳନାରେ ତୀବ୍ରତା ସୃଷ୍ଟି କଲା । ଏହାର ସେନା ପାଇଁ ସଂଖ୍ୟା ବଜାୟ ରଖିବାକୁ ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ବାରା ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ନିଯୁକ୍ତି, ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଯେ ଏହା ଆଉ ସଶସ୍ତ୍ର ବାହିନୀ ପାଇଁ ଚୟନକୁ ସାବଧାନତାର ସହ ବ୍ୟବହାର କରୁନାହିଁ ।